Podczas XXI Powszechnego Zjazdu Historyków Polskich, który odbył się w Białymstoku w dniach 17-20 września 2024 roku, prof. Ewa Domańska otrzymała od Prezydenta RP Złoty Krzyż Zasługi za wkład w upowszechnianie wiedzy historycznej oraz działalność naukową i organizacyjną. Została także uhonorowana przez Polskie Towarzystwo Historyczne Nagrodą im. Joachima Lelewela w kategorii „Nauki pomocnicze historii, historiografia i metodologia”.
Prof. Ewa Domańska jest uznaną badaczką specjalizującą się w teorii i historii historiografii oraz metodologii historii. Zarówno w Polsce, jak i za granicą znane są jej publikacje dotyczące najnowszych tendencji badawczych w humanistyce, a także innowacyjne projekty historii ratowniczej, humanistyki afirmatywnej, środowiskowej historii Holokaustu oraz nekrodziedzictwa. Jest uczennicą prof. Jerzego Topolskiego i prof. Haydena White’a, po których odziedziczyła m.in. zainteresowania nowymi podejściami i metodami badań historycznych oraz interdyscyplinarne podejście do badań historycznych. Ostatnie badania prof. Domańskiej dotyczą relacji między destrukcją środowiska i masowymi mordami, historii grobów masowych i ekshumacji politycznych, czego efektem są takie publikacje, jak: Nekros. Wprowadzenie do antropologii martwego ciała (2017), Ekshumacje polityczne. Teoria i praktyka (red. z Alexandrą Staniewską, 2023) i Environmental History of the Holocaust (numer tematyczny „Journal of Genocide Research”, 2020, red. z Jackiem Małczyńskim). Prof. Domańska jest również redaktorką, wraz z Janem Pomorskim, Wprowadzenia do metodologii historii (2022). Ostatnio w Brazylii ukazała się jej książka A História para além do Humano (Historia poza człowiekiem, 2023). Prof. Domańska jest także członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk, członkiem Akademii Europaea i profesorem wizytującym na Stanford University. Jest jednym z 36 naukowców z UAM, którzy znaleźli się w prestiżowym zestawieniu „World’s Top 2% Scientists” pod względem wskaźników bibliometrycznych.
