Aleksander Łukaszuk (Аляксандар Лукашук) – białoruski dziennikarz, publicysta i tłumacz. W latach 1990-1992 był redaktorem naczelnym wydawnictwa „Białoruś”. Od 1993 w Radiu Liberty, od 1999 - dyrektor białoruskiego serwisu Radia Liberty. W latach 2004-2005 był dyrektorem Radia „Wolny Afganistan”, w latach 2007-2008 pełnił obowiązki redaktora naczelnego Radia Liberty/Radia Wolna Europa. Stypendysta Instytutu Hoovera (Uniwersytet Stanforda, Kalifornia, 2000). Jeden z założycieli „Мартыралёгу Беларусі”. W latach 1990 - 1995 — członek Komisji Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji ds. praw ofiar represji politycznych.
Publikacje: «Здзек» (1988), «Філістовіч. Вяртанне нацыяналіста» (1997), «За кіпучай чэкісцкай работай» (1997), «У фіялетавай ночы вугал крыла» (1999), «Прыгоды АРА ў Беларусі» (2005), «След матылька: Освальд у Менску» (2011), «Зкімбы-зымбы» (2013).
Siarhiej Naumczyk (Сяргей Навумчык) - białoruski dziennikarz i polityk. W latach 1990- 1996 - zastępca Rady Najwyższej Białorusi, koordynator opozycji parlamentarnej Białoruskiego Frontu Ludowego, członek Komisji Konstytucyjnej i parlamentarnej komisji ds. mediów i praw człowieka. Kierował agencją informacyjną „Pavet”. Brał udział w strajku głodowym członków Opozycyjnego Białoruskiego Frontu Ludowego w proteście przeciwko zainicjowanemu przez prezydenta Łukaszenkę referendum w sprawie zmiany symboli państwowych, zniesienia statusu języka białoruskiego jako jedynego języka państwowego, prawa prezydenta do rozwiązania parlamentu i integracji z Rosją. W 1996 wyemigrował z Białorusi. W sierpniu 1996 roku otrzymał azyl polityczny w Stanach Zjednoczonych. Wiceprzewodniczący Rady BPR (od 1997). Członek białoruskiego PEN Center. W Radiu Liberty od 1990 roku.
Publikacje: Навумчык С. Сем гадоў Адраджэньня, альбо фрагмэнты найноўшай беларускай гісторыі (1988–1995). — Варшава: «Беларускія ведамасьці», 2006.
Siarhiej Ablamejka (Сяргей Абламейка) - białoruski dziennikarz, pisarz, doktor nauk historycznych. Od 1990 roku korespondent „Radia Liberty” w Mińsku. Od 1995 roku mieszka w Pradze i pracuje w „Radiu Liberty”. Pracował w Białoruskim Państwowym Muzeum Architektury i Życia Ludowego oraz w Narodowym Centrum Naukowo-Badawczym im. Franciszki Skaryny. Był działaczem Talaki i innych nieformalnych stowarzyszeń młodzieżowych. W 1990 roku został jednym z twórców pisma „Unia” i zainicjował odnowę Kościoła greckokatolickiego na Białorusi.
Publikacje: Мой Картаген. — Радыё Свабодная Эўропа / Радыё Свабода, 2015; Дом літаратара. — Мінск: Галіяфы; Нечаканы Скарына. — Радыё Свабодная Эўропа/ Радыё Свабода, 2018. Каліноўскі і палітычнае нараджэньне Беларусі. — 2-е выд., дап.. — Радыё Свабодная Эўропа / Радыё Свабода, 2020; Невядомы Менск. Гісторыя зьнікненьня. Кніга першая. — Радыё Свабодная Эўропа / Радыё Свабода, 2021.
